Ferrari Testarossa to jeden z pierwszych supersamochodów marki Ferrari. Samochód został zaprezentowany podczas Autosalonu w Paryżu w 1984 roku. Zastąpił model Berlinetta Boxer po dwudziestu latach produkcji. Auto stało się bardzo popularne i w ciągu siedmiu lat złożono ponad 7 tys. egzemplarzy. Mimo wielu przeróbek mających przystosować auto do torów wyścigowych, Testarossa nigdy nie odniosła sukcesów podczas wyścigów. Model Testarossa jest jednym z najbardziej spektakularnych modeli w gamie Ferrari, który odniósł niebywały sukces komercyjny, a także umocnił pozycję Ferrari jako producenta egzotycznych supersamochodów. Po zakończeniu produkcji modelu F40 w 1992 przez 3 lata pełnił funkcję flagowego modelu firmy Ferrari do czasu prezentacji następcy modelu F50 w 1995 roku. Samochód ten stał się punktem odniesienia do oceny innych samochodów sportowych lat 80. i 90. XX wieku.

Silnik Testarossy to V12 o pojemności 4.9 litra, kręcący się do 480 Nm i osiągający prędkość maksymalną w wysokości 295 km/h. Auto od zera do 100 km/h rozpędza się w 5,3 sekundy, natomiast rozpędzenie się od 0 do 160 km/h zajmuje Testarossie 11,2 sekundy. Samochód średnio zużywa 17l paliwa na 100 km.

Ferrari Testarossa waży 1506 kg. Długość auta to 4486 mm, szerokość: 1973 mm, a wysokość: 1130 mm.

Samochód został skonstruowany z okazji 50. lecia istnienia marki zaprezentowany podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie w 1995 roku, produkowany w latach 1995-1997. Samochód przenieść miał na drogi publiczne możliwie dużo rzeczy z F1. Łącznie wyprodukowano 349 sztuk pojazdu. Pojazd uważany jest obok McLarena F1 za najlepszy "uliczny bolid Formuły 1". Jako drugi samochód na świecie posiadał dyfuzor. Auto wyposażono w silnik z bolidu F92A z 1992 roku. Seryjne auto wyposażone jest w automatyczną regulację wysokości nadwozia. Samochód nie posiada poduszek powietrznych, radia, a szyby opuszczane są ręcznie. Pojazd oferowano w 5 kolorach: czerwonym, ciemnym czerwonym, żółtym, czarnym i srebrnym.

Silnik F50 to V12 o pojemności 4.7 litra, kręcący się do 480 Nm i osiągający prędkość maksymalną w wysokości 295 km/h. Auto od zera do 100 km/h rozpędza się w 3,7 sekundy, natomiast rozpędzenie się od 0 do 160 km/h zajmuje Testarossie 8,0 sekundy. Auto waży 1349 kilogramów.

Samochód jest dwuosobowy i ma centralnie umieszczony ośmiocylindrowy silnik. Największą zmianą w stosunku do 348 jest nowy silnik który zamiast 3,4 ma 3,5 l pojemności skokowej. Podobnie jak poprzednik 348 i następca 360 był najbardziej popularnym samochodem Ferrari. Wyprodukowano aż 11 273 egzemplarze przez okres 5 lat. Po premierze wersji coupé zaprezentowano jeszcze dwie odmiany Targę (czyli model ze zdejmowaną środkową częścią dachu) i Spider (całkowicie otwartą wersję) w 1995 r. W 1998 r. do oferty wprowadzono nową sekwencyjną skrzynię biegów w stylu Formuły 1, za dodatkową opłatą £6.000, te wersje samochodu widnieją w katalogach z nazwą jako Ferrari F355 F1. Firma Ferrari wyprodukowała jeszcze 109 egzemplarzy wyścigowej wersji Ferrari 355 Challenge, przeznaczonej do amatorskich wyścigów w klasie Ferrari Challenge. Wersja ta różniła się wyglądem w stosunku do wersji podstawowej, ale nie była dopuszczona do ruchu ulicznego. Pod koniec produkcji wyprodukowano jeszcze 100 egzemplarzy specjalnej wersji Fiorano, różniła się w stosunku do podstawowej wersji kilkoma zmianami technicznymi w zawieszeniu i hamulcach. Wszystkie amochody z tej serii to Spidery, a rozpoznać je można po specjalnej tabliczce informacyjnej na desce rozdzielczej zawierającej numer egzemplarza.

V8 3,5 l (3490 cm³), 5 zaworów na cylinder, DOHC. Układ zasilania: wtrysk Bo Mot 2.7. Średnica cylindra × skok tłoka: 83,00 mm × 76,00 mm. Stopień sprężania: 11,1:1. Moc maksymalna: 381 KM (280 kW) przy 8250 obr/min. Maksymalny moment obrotowy: 363 Nm przy 6000 obr/min.

Przyspieszenie 0-100 km/h: 4,7 s. Przyspieszenie 0-160 km/h: 10,6 s. Czas przejazdu pierwszych 400 m: 13,0 s. Czas przejazdu pierwszego kilometra: 23,4 s.

Samochód został zaprezentowany podczas Międzynarodowych Targów Paryskich w 2003 roku. Został nazwany na cześć założyciela firmy Enzo Ferrariego. Koncern Ferrari planował zaprezentować nowy model w 2007 roku, który tym razem miał zostać nazwany F60, jednak plany się nie spełniły. Enzo było testowane na włoskim owalnym torze w Nardo gdzie osiągnęło prędkość wynoszącą 355 km/h, czyli o 5 km/h większą od podawanej przez producenta. Tym samym stało się siódmym po Bugatti Veyronie Super Sport (435 km/h), SSC Ultimate Aero TT (414 km/h), Bugatti Veyron (407 km/h), Koenigsegg CCR (388 km/h), McLarenie F1 (386,7 km/h) i Brabusie Rocket S (360,5 km/h) najszybszym samochodem testowanym na tym torze. W 2005 roku jako prezent od samej firmy Ferrari, papież Jan Paweł II otrzymał ostatni, 400 egzemplarz Ferrari Enzo z specjalną dedykacją pod pokrywą bagażnika. Jak zażyczył sobie Jan Paweł II, auto sprzedano (osiągnęło cenę 6 000 000 dolarów) a kwotę ze sprzedaży przekazano na ofiary tsunami w Azji.

Ferrari Enzo ma silnik V12 12-cylindrowy, o pojemności skokowej 5998 cm³ oraz kręcący się do 657 Nm. Jego moc maksymalna to 660 KM.

0-100 km/h -- 3.3 s
0-160 km/h -- 6.4 s Prędkość maksymalna -- 355 km/h

Samochód został po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w 1999 roku, ednocześnie zastępując popularne F355. W 2004 roku zastąpił je model F430. Był najlepiej sprzedającym się Ferrari. Podczas pięciu lat w sumie wyprodukowano ponad 16 tys. egzemplarzy. Podobnie jak w przypadku kilku innych Ferrari, oznaczenie odnosi się do pojemność silnika wynoszącej 3,6 l. Auto można było kupić w wersji Modena (coupé, 1999-2005), Spider (roadster, 2000-2005) lub Challenge Stradale (2004-2005). Wyprodukowano 11 273 sztuk.

Zbiornik paliwa: 95 litrów
Zużycie paliwa: 19 l/100km

Typ silnika: V8
Pojemność: 3586 cm³ (3,6 l)
Średnica cylindra x skok tłoka: 85x79 mm
Rozrząd: DOHC, 5 zaworów na cylinder
Wtrysk paliwa: bezpośredni Bosch Me 7.3
Stopień sprężania: 11:1
Napęd: tylna oś

0-100 km/h: 4.3 s
Prędkość maksymalna: 298 km/h

Samochód został zaprezentowany podczas Paris Motor Show w 2004 roku. Podobnie jak jego poprzednik 360 nazwę wziął od pojemności silnika - 4,3 l. Auto oferowane było także w wersji Spider (roadster, 2005-2009) z nieco gorszymi osiągami, sportowej Scuderia (2007-2009) oraz torowej Challenge (2005-2007).

Ferrari F340 posiada silnik V8 o pojemności skokowej 4308 cm³ i o mocy 490 KM. Samochód rozwija prędkość 315 km/h, a po samych 4 sekundach jedzie 100 km/h.

Auto waży 1450 kg.

Premiera pojazdu odbyła się w dniu 15 września 2009 na Frankfurt Motor Show 2009. Model ten jest następcą Ferrari F430. Nazwa modelu 458 tradycyjnie odwołuje się do rodzaju zastosowanego silnika – 4,5 l V8. Za stylistykę auta odpowiedzialne jest biuro Pininfariny.

Silnik jak już wcześniej wspomniany to 4,5 l V8 o mocy 570 KM

Samochód może rozpędzić się do 340 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,5 s. Średnie zużycie paliwa wynosi 13,7 l/100 km, a emisja CO2 - 320 g/km.

Samochód został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie 8 marca 2013 roku. Przy jego projekcie aktywny udział brali Felipe Massa i Fernando Alonso. Za projekt nadwozia odpowiada Flavio Monzoni, który wcześniej zaprojektował m.in. Volkswagena Golfa szóstej generacji. Pojazd został zbudowany w oparciu o Ferrari FXX jako następca Ferrari Enzo. Jest to pierwszy samochód hybrydowy marki, drugi najszybszy, najmocniejszy i najbardziej zaawansowany pojazd w historii marki. Samochód wyposażono w znany z Ferrari FF wolnossący silnik benzynowy V12 o pojemności 6,3 litra i mocy 800 KM oraz w silnik elektryczny o mocy 163 KM wyposażony w system HY-KERS. Łączna moc pojazdu wynosi 963 KM. Auto powstało w liczbie 499 egzemplarzy. Pierwszy z nich trafił do muzeum firmy Ferrari. Pojazd kosztuje około 1,3 mln euro. W 2013 roku producent zapowiedział, że powstanie dodatkowe 10 egzemplarzy FXX-K. Wersja ta kosztuje 3 mln euro i nie nadaje się do użytkowania na drogach publicznych, a mogą ją kupić tylko posiadacze wersji szosowej LaFerrari. Ferrari trzyma je w swoich halach, przy czym są one udostępniane na życzenie klientów lub na dni torowe albo imprezy o charakterze wyścigowym. Jeden z 499 egzemplarzy zakupił sam Ferdinand Piëch – prezes rady nadzorczej koncernu VW Zawieszenie przednie pojazdu umieszczono na podwójnych wahaczach poprzecznych, tylne natomiast na układzie wielowahaczowym. W supersamochodzie zamontowano układ kontroli trakcji EF1-TRAC, który przypomina układy stosowane w F1 w bolidach sprzed kilku lat oraz amortyzatory z regulacją siły tłumienia.

Ferrari na trzy miesiące przed Międzynarodowym Salonem Samochodowym w Paryżu zaprezentowało wersję LaFerrari ze składanym dachem. Jak dotychczas producent nie podał specyfikacji nowego modelu, lecz można założyć że nie będzie się ona różnić od tej znanej z zamkniętej wersji LaFerrari. Wszystkie egzemplarze zostały sprzedane dotychczasowym właścicielom LaFerrari.

SILNIK SPALINOWY

V12 DOHC
pojemność: 6,3 l
moc: 800 KM
moment obrotowy: 700 Nm

moc: 163 KM
moment obrotowy: >200 Nm

Przyspieszenie 0-100 km/h: 2,7 s
Przyspieszenie 0-200 km/h: 6,9 s
Przyspieszenie 0-300 km/h: 15 s
Prędkość maksymalna: >350 km/h

Samochód zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w 2015 roku. Model ten jest następcą Ferrari 458 Italia. Nazwa odnosi się do pojemności każdego z cylindrów - 488 cm³ oraz do modelu Ferrari 308 GTB. Auto potrafi przyspieszyć do 100 km/h w 3 s, do 200 km/h w 8,3 s, oraz rozpędzić się do 330 km/h. Podstawowa cena modelu to 255 000 euro.

Silnik 488 to czterosuwowa jednostka V8 o kącie rozwarcia 90°. Jej pojemność to 3902cm³, a moc to 493 kW (670 KM) przy 8000 obr./min oraz 760 Nm przy 3000 obr./min. Jednostka ta produkuje 171 KM oraz 195 Nm z litra pojemności, co jest rekordem dla silników Ferrari. Średnie spalanie to 11,4 l/100km.

Jedyną dostępną skrzynią biegów dla modelu 488 jest półautomatyczna, dwusprzęgłowa, 7-biegowa jednostka oparta o technologie F1, wyprodukowana przez firmę Getrag.

W 488 wykorzystano ulepszone węglowo-ceramiczne tarcze z Ferrari LaFerrari. Pozwalają one szybciej osiągnąć optymalną temperaturę pracy. Średnica tarcz to 398 mm z przodu oraz 360 mm z tyłu. Zostały one wyprodukowane przez firmę Brembo.

Podstawowe wyposażenie pojazdu obejmuje:
20" felgi
Systemy ABS, ASR, CST oraz F1 Trac
Bi-ksenonowe reflektory ze światłami dziennymi LED
Pokrowiec na samochód
Hamulce karbonowo- ceramiczne
Poduszka powietrzna w bocznych drzwiach
Poduszka powietrzna kierowcy i dla pasażera
Zestaw naprawczy do opon
Elektroniczny dyferencjał
System multimedialny z bluetooth
Dwustrefowa klimatyzacja
System monitorowania ciśnienia i temperatury opon
Wyposażenie dodatkowe to:
25 kolorów nadwozia
2 rodzaje felg (w 6 kolorach)
9 kolorów zacisków
Liczne elementy z włókna węglowego (min. przedni splitter, tylny dyfuzor, pokrywa silnika, pokrycie kierownicy)
Kamery i sensory parkowania
15 kolorów wykończenia wnętrza
5 rodzajów foteli
Elektryczne fotele
Regulowane zawieszenie

Ferrari F8 Tributo zostało zaprezentowane w 2019 roku na Geneva Motor Show. Auto jest następcą wypuszczonego 4 lata wczesniej modelu 488 GTB

W porównaniu do poprzednika samochód ma taki sam rozstaw osi, a ponadto jest szerszy, dłuższy i zarazem niższy. Nadwozie zyskało bardziej aerodynamiczny kształt, a także jest lżejsze o 40 kilogramów - udało się to uzyskać dzięki m.in. wykonaniu szyby na pokrywie silnika z tworzywa sztucznego. Pod kątem stylistycznym F8 Portofino kontynuuje z kolei koncepcję zapoczątkowaną w 2009 roku przez model 458 Italia - ma podobne proporcje nadwozia rozmieszczenie wlotów powietrza i kształt lamp, choć te przednie są teraz o połowę mniejsze - w otworze na reflektory wygospodarowano wloty powietrza.

Ferrari F8 Tributo napędzane jest podwójnie doładowanym, 3,9-litrowym V8 o mocy 720 KM. Silnik rozwija 770 Nm maksymalnego momentu obrotowego - to więcej od poprzednika. Jednostka oferuje osiągnięcie 100 km/h po 2,9 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 340 km/h.

Pierwsze oficjalne fotografie i informacje na temat Ferrari SF90 Stradale producent opublikował w połowie czerwca 2019 roku. Samochód prezentuje nowy kierunek stylistyczny producenta, który wyróżnia się m.in. mniejszymi i mniej strzelistymi reflektorami, a także podwójnymi lampami przypominającymi kształtem zaokrąglony prostokąt. Dla zachowania jak najlepszych właściwości aerodynamicznych, nadwozie wzbogacono licznymi wlotami powietrza, a przód zyskał szpiczasty kształt.

SF90 Stradale to zupełnie nowy model Ferrari, który nie ma bezpośredniego poprzednika. Jest też to pierwszy w historii pojazd w ofercie, który wyposażono w napęd hybrydowy typu plug-in. Oferuje on możliwość poruszania się na samym silniku elektrycznym na dystansie do 25 kilometrów, bez przekraczania zarazem 135 km/h. Bateria o pojemności 7,9 kWh może być ładowana z gniazdka. Układ napędowy współtworzy zmodernizowany, podwójnie turbodoładowany silnik V8 o pojemności 4 litrów. Rozwija on moc 780 KM i 800 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Całkowita moc układu napędowego wynosi 1000 KM, co pozwala osiągnąć 100 km/h w 2,5 sekundy.MAsa samochodu to 1600 kilogramów.

Ferrari SF90 Stradale będzie samochodem wyprodukowanym w limitowanej, ale nieprzyjętej z góry liczbie. Produkcja ruszy w Maranello w 2020 roku, a cena modelu ma wynieść 1,3 miliona euro.